Klaradyn se lewensmotto sou enige dag Gaan groot, of speel dood kon wees.
Dis nie noodwendig oor sy self so groot met alles gaan nie, maar oor sy alles met soveel oorgawe doen. Sy koop so ín op ‘n ding, en dan loop sy enduit met passie en toewyding.
Ek wonder hoeveel seuns en dogters wat ‘n week of wat gelede saam met haar die Voortrekkers se Junior Kok-kenteken verwerf het, wél gister vir hulle ma’s, soos die saadjie die Saterdag in hul gemoedere geplant is, die roereiers wat hulle daardie oggend leer maak het, gemaak het.
Klaradyn het.
Dit was ‘n uitgemaakte saak: Moedersdag neem sy vir Mamma roereiers vir ontbyt.
Ek was soos gewoonlik douvoordag op en wakker.
Annieka was later wakker.
En toe dit al half nege se kant toe staan en ons kind slaap nog steeds, toe maak ek haar maar wakker.
Maar eintlik het Moedersdag al Vrydagaand met ‘n Moedersdag-bederfie begin: ons het saam met Mamma Mr Popper’s Penguins gekyk.Ek en Klaradyn het die fliek sonder Mamma op die groot skerm gaan kyk, en toe ons Vrydag in die videowinkel voor die rakke staan, kom Klaars met dié fliek vorendag omdat Mamma dit nog nie gesien het nie, en sy seker is Mamma sal dit geniet.
Ek weet Mamma klok na tien minute saam met ons op die rusbank voor die televisie uit, maar daar geniet sy die fliek só, dat sy, vir die eerste keer in maande, nee, jare, enduit wakker bly.
Saterdag is ek vroeg, voor ses al by die skool, maar teen 11:00 laai Annieka Klaradyn by my af en ons kan, presies soos my pa met my gedoen het, vir Mamma ‘n pakkie gaan koop.
En daar wil sy vir Mamma ‘n worshondjie gaan kry.
En toe iets wat ek ongelukkig heeltemal vergeet het – iets soos ‘n juwelekissie en eintlik die een in die speelgoedwinkel waarop sy al langer as ‘n maand haar ogie het.
Maar toe ek haar eers in die eerste winkel het wat ek vooraf vir ons uitgesoek en uitgekyk het, maak sy dadelik ‘n keuse wat ek weet vir haar en Annieka na aan die hart sal lê.
Hoe na dit aan Klaradyn se hart lê, word toe Sondag duidelik toe sy aan Mamma bieg: “Mamma ek het vir jou gekies wat ek vir jou gekies het, omdat dit vir my self so lekker sal wees om iets present te kry.”
Dat my kind hiérdie universele waarheid op 7 al moet snap!
Op die ou einde is daar drie pakkies en vier kaartjies van die kind af.
Ek het Annieka vooraf gewaarsku dat sy ontroer gaan word, en daar is dit toe ook so.
Na ons bekendstelling aan Breytenbach se rooiborsduif vir sy allerliefste, sien ek toe Klaradyn teken ‘n rooiborsduif op die een kaartjie, en haar boodskap is heel eenvoudig: “Mamma is my Rooiborsduif.”
En dan, net so mooi en opreg vir my, iets soos: “Dankie dat Mamma saam met my are, air, when, where, we en you oefen.”
En dan is dit nie voorsê van my kant af nie, dis haar eie gedagtes en konsepte.
Selfs waar ek moes skryf, het Klaradyn gaan staan en opstel skryf. Maar Annieka weet ek ag haar as die beste ma vir enige kind – Klaradyn het dit pas weer met haar woorde bewys – en Mamma moet toe maar tevrede wees met mondelingse woorde van dank van my kant af.
Dis vir my moeilik om te kies wat vir my die lekkerste van die hele dag was: die wakker maak, of die roereiers maak.
Met die dat die kind toe nou tot kwartdag sou geslaap het as ek haar nie wakker gemaak het nie, maak ek haar toe nou naderhand maar wakker. En anders as ander oggende (voor skool) is sy dadelik pikwakker, in ‘n leopard crawl sluipmodus om Mamma (wat maak of sy slaap en al ‘n hoofstuk of twee van haar boek agter die blad het) tog nie wakker te maak nie.
Dis ‘n oomblik wat letterlik nie met geld gekoop kan word nie. Sy herinner aan die Pink Panther toe sy in die gang af en en alles in rat probeer kry.
Ons kan Mamma nie wek met “Veels Geluk Liewe Mamma” nie, toe word dit maar: “Opstaan, opstaan, dis ‘n heerlike dag, die son skyn al en die voëltjies lag!”
En toe die roereiers na ons haar pakkies oorhandig en tee gedrink het. Kyk, jy kan ontbyt maak en dis vir jou lekker om vir jou ma ontbyt te maak, en jy kan ontbyt maak en dis vir jou lekker om ontbyt te maak. En dis wat Klaradyn gedoen het – sy het die kosmaak ook geniet. Sy wou dit goed doen en sy wou dit reg doen. Ek begin so stadig maar seker die vermoede kry dat ek daarin sal slaag om my hele gesin en familie se liefde vir kosmaak aan haar sal kan oordra.
En daar eet ek en Annieka al te lekker, maar die Merrempie is versadig geëet aan die dubbeldik-dubbelroom Griekse jogurt met heuning en gekapte amandels as eerste gang van ons tweegang-ontbyt.
Na Sondagskool, en hierdie ontbyt, is daar nie ‘n manier dat ons weer gaan eet nie – ons gaan fliek.
En behalwe dat ons versadig is, lyk die kombuis soos twee weke voor die skepping – nie so leeg nie (trouens en inteendeel) maar so woes. Ek dink Mamma sou ‘n Mr Delivery-ontbyt meer geniet het, selfs al was die kos smakeloos en yskoud – enige iets om haar kombuis te spaar.
Ek kan tog nie dat Klaradyn opruim nie! En ek moet my hande oppas vir my werk – wat gaan gebeur as ek die dag nie meer ‘n rooi pen kan optel om te merk omdat ek so baie skottelgoed gewas en opgeruim het nie! En op Moedersdag gaan ek Mamma nie kan instuur om op te ruim nie, dit is immers Moedersdag – ons MOET net eenvoudig gaan fliek.
Mamma kan kies. (Enige iets om haar gedagtes weg van die kombuis te lei!)
En daar word Mamma kan kies toe Mamma moet betaal want Pappa het sy beursie, sonder enige voorbedag, by die huis vergeet.
So score (kaptaliseer?) Pappa darem toe ook so ‘n ietsie op hierdie geldmaak-dag van Mammon en sy geldmark-vriende.
Maar ek kla nie, ek kon die dag afsluit soos ek hom begin het: met ‘n bakkie dubbeldik-dubbelroom Griekse jogurt met heuning en gekapte amandels as nagereg.
No comments:
Post a Comment